Heel lang geleden, toen ik nog een klein meisje was en nog niet kon lezen, vond ik het ontzettend fijn om met mijn vader naar de bibliotheek van onze stad te gaan. De bib was toen nog niet zo groot als nu en het was in een heel oud huis op de grote markt. Het huis sprak al tot de verbeelding. 'Het Steentje', zoals we het toen noemden, had een trapgevel en grote, zware houten deuren zoals in een kasteel. Als je de grote poort in ging, kwam je achteraan op een binnenplaatsje en daar moest je dan ook weer zo een grote houten deur door. Op de trap rook je de geur van oude boeken en achter de balie stond een mevrouw die de geleende boeken in ontvangst nam.  

Terwijl mijn vader op zoek ging naar allerlei nieuwe boeken, dwaalde ik door de gangen van de bib op zoek naar iets wat ik leuk vond. Op een dag vond ik het boekje 'De kleine heks Elena' van Mariette Van Halewijn met tekeningen van Jaklien Moerman. Het stond ergens onderaan in een rek met kinderboeken die ik nog niet kon lezen. Meteen voelde ik dat het iets bijzonders was. Dit was een echte vondst want de tekeningen waren prachtig en Elena had bijzondere ontmoetingen met allerlei wezentjes. Zo kwam ze in het bos een elfje tegen dat op een tak van een boom zat. Ze deed niet aan zonnebaden, maar aan manebaden. Het volstond om een paar uurtjes op een tak in het volle maanlicht te gaan zitten om een mooie teint te krijgen.