Het ongelofelijk onderschatte effect van plezier maken
Net voor de eerste volle maan van het nieuwe jaar moest ik samen met mijn dochtertje Olivia onverwachts een nachtje doorbrengen in het ziekenhuis. Ze was ongelukkig gevallen en vertoonde tekenen van een hersenschudding. Gelukkig ging het al snel beter met haar. De spoedarts wilde echter het zekere voor het onzekere nemen en stelde voor om haar toch een nachtje te observeren in het ziekenhuis. De verpleegster begeleidde ons van de dienst spoedgevallen naar onze kamer op de kinderafdeling. Olivia klom meteen op het grote bed en zocht naar de afstandsbediening. Ze wist dat een ziekenhuisbed meerdere functies had. 'Eindelijk mag ik hier eens mee spelen', zei ze vrolijk. Ik lachte en schudde met mijn hoofd. Voor ik het wist stond haar bed op de hoogste stand. 'Pas maar op dat je er zometeen niet uitvalt', waarschuwde ik. 'Zullen we dat grote felle licht ook uit doen mama?', vroeg ze. 'Ja, dat is goed', zei ik, terwijl ik zocht naar de nachtlampjes aan het hoofdeinde van het bed. 'Vraag je aan papa dat hij mijn tablet brengt? Oh, en ook een zakje chips!' 'Maar natuurlijk uwe hoogheid', grapte ik. 'Ja mama, als we hier dan toch moeten blijven, kunnen we het maar beter gezellig maken, niet?' zei ze eigenwijs. 'Je hebt overschot van gelijk', antwoordde ik.
Hoe mooi is het als je moeilijke situaties of momenten van pijn kan verlichten met humor? En hoe fijn is het als je er steeds op de één of andere manier 'het beste van weet te maken'? Ik ben net zoals mijn dochtertje heel goed in 'het beste maken van vervelende dingen' of beter nog 'lessen te trekken uit moeilijke situaties'. Maar echt plezier maken, helemaal uit mijn dak gaan, zo vrolijk zijn dat de pannen van het dak zwieren en lachen totdat ik er buikpijn van krijg? Dat vind ik veel moeilijker. 'Waarom ik dat moeilijk vind?'. Dat weet ik niet precies. Het lijkt alsof ik mijzelf dat heb aangeleerd. Telkens als ik echt vrolijk en blij ben is er steeds een stemmetje dat zegt: 'Doe maar niet te gek!'. Net alsof ik verwacht dat er dan iets ergs gaat gebeuren om alles weer in balans te trekken. Ik heb het hier niet over 'gelukkig zijn' want gelukkig voel ik me wel dagelijks gelukkig en dankbaar. Maar plezier maken, dat kan beter!
Hoewel ik dit patroon echt wil veranderen besef ik ook dat dit niet zo gemakkelijk is. Het gevoel komt altijd spontaan in me op. Het is ondertussen een baantje in mijn hersenen geworden waar ik makkelijk naartoe beweeg. Er zijn echter veel geweldige boeken geschreven over het doorbreken van patronen zoals 'Becoming supernatural' van Joe Dispenza of 'Atomic Habits' van James Clear. En ik leerde van Bob Proctor dat we onszelf nieuwe en betere gewoontes kunnen aanleren door onder andere herhaling en discipline. Zou ik het mezelf dus kunnen aanleren om bewust meer plezier te maken? Zonder schaamte en zonder het 'na-zonneschijn-komt-regen-gevoel'? Plezier maken en genieten hebben namelijk een gunstig effect op ons lichaam en op onze omgeving. Ik vertel mijn kinderen zelfs dat het ultieme doel van het leven is om zoveel mogelijk plezier te maken. Maar ik ben waarschijnlijk niet de enige die veel plezier maken moeilijk vindt en soms last heeft van het 'na-zonneschijn-komt-regen-gevoel'. We zijn opgegroeid in een maatschappij met waarden zoals 'hard werken is deugdzaam', 'geld verdienen is moeilijk' en 'het leven is een strijd en vaak oneerlijk'. Maar zou het niet veel leuker zijn om op te groeien met waarden zoals 'volg je passie', 'geld verdienen is makkelijk' en 'het leven is een feest en je krijgt wat je geeft'? Onze kinderen zijn vaak heel goed in onbezonnen plezier maken. Van hen kunnen we dus nog veel leren.
Hoog tijd dus om meer werk te maken van plezier of meer plezier te maken tijdens je werk. En dat kan dus door herhaling en elke dag bewust tijd te maken voor plezier. Laten we daarom samen van februari een feestmaand maken! Zonder 'verplichte' familiefeesten en saaie borrels maar een maand boordevol plezier, gevuld met de dingen die je echt graag doet en waar je hartje sneller van gaat slaan. Ik kijk er alvast naar uit! #februariplezier #demaanvallei #lachentotjebuikpijnkrijgt
Veel liefs,
Shelley
Geschreven op 30 januari 2024