Nieuwjaar op de elfenheuvel

We zijn weer aanbeland in het zachte blauw van de wintermaanden. Blauwig en lichtpaars licht valt voorzichtig over de aarde als een sluier van ijzige kant. Op de ochtend van de eerste januari was het weer tijd voor een bezoekje aan de elfenheuvel in Riel bij Tilburg. Ieder jaar gaan mijn Stiefmoeder Elian en ik daar naartoe voor ons Nieuwjaarsritueel. 

In Riel kan je oude grafheuvels uit de bronstijd vinden. De heuvels zijn van ongeveer 1500 jaar voor Christus. Ze staan als een stil monument in de grote open vlakte en eentje zit verscholen in een bos. Al heel vroeg woonden er mensen op de heide en hadden ze een bijzondere begraafcultuur. In de heuvels zijn resten gevonden van urnen met menselijke beenderresten erin. Niet alleen hoofdmannen werden er begraven, maar ook kinderen en vrouwen. 

De weg die door het gebied heen loopt is eigenlijk een wal die op een leylijn loopt. Wat dat is gaan we in één van onze volgende nieuwsbrieven verklappen. Het gebied is er moerassig en de verhoogde weg werd waarschijnlijk gebruikt om veilig van het ene naar het andere gebied te lopen.

Rond zo een grafheuvel hangt een bijzondere energie. Heel lang geleden geloofden de mensen dat in de heuvel oude elfenvolken wonen. Je kon ze af en toe horen als je heel moedig was. Bijvoorbeeld in de nacht van 31 oktober en op nieuwjaarsnacht. 

In onze streken worden de heuvels wivebelten genoemd. De naam wivebelten komt van witte wieven. En dan zal je zeker denken dat het om witte vrouwen gaat. Die zitten er zeker ook tussen, maar witte is een oud Nederlands woord voor weten. Het gaat dus om wetende en verstandige vrouwen die in de sferen kunnen kijken en oude wijsheden kunnen doorgeven aan de mensen. 

Af en toe gaat de heuvel open en kan je de elfen horen die muziek maken en aan het feesten zijn. Alan Lee maakte een hele mooie illustratie hierover in zijn Elfenboek uit 1978. Hij zocht het verhaal op van de Tuata De Danan. Het elfenvolk dat als straf moest krimpen omdat ze te veel de boel op stelten gezet hadden in het mysterieuze elfenrijk aan de andere kant van de Noordzee. Zij namen hun toevlucht in een oude grafheuvel en leven er, als alles goed met hen gaat, nu nog steeds. 

Hierboven zie je de tekening van Alan Lee uit 1978 over de elfenheuvel die open gaat op nieuwjaarsdag. Die arme koe op de heuvel weet even niet wat er gebeurt en was zo lekker aan het grazen.

(Voor de lezers van onze nieuwsbrief uit Turnhout, je kan net zulke beweegbare paaltjes vinden aan de Zeshoek om de bus erdoor te laten maar die doen het ondertussen niet meer en ze hebben zeker niets met elfen te maken.)

Het is leuk om op nieuwjaarsdag naar de elfenheuvel te gaan. We nemen altijd kleine cadeautjes voor de elfen mee. Elfen houden niet van metaal. Maar ze zijn gek op gedroogde bloemblaadjes of kleine houten voorwerpjes. Ze weten dat we er zijn en wij weten dat zij er zijn maar we kunnen ze niet zien. Toch is het leuk om even samen met hen het nieuwe jaar in te zetten. 

‘Onze natuur wordt beschermd door de elfen en de bosnimfen,’ vertelt Delia.
‘Ze zorgen ervoor dat alles in balans blijft
en dat de kracht en de wijsheid van de natuur niet verloren gaan.’

stukje uit De Maanvallei

Elian is een sjamane en neemt haar drum van paardenhuid mee. (Met Elian hebben we in het voorjaar ook nog een interview.) Ze loopt met de wijzers van de klok mee en zingt zacht en drumt een klein stukje. Zo verwelkomen we het nieuwe jaar. Zonder vuurwerk en champagne maar met veel frisse lucht, een beetje regen en het ruisen van de wind door de dennenbomen. Na ons ritueel gaan nog een keer vieren met een heerlijk kopje tomatensoep met een broodje in restaurant De Overkant in Riel. Alle mensen liggen dan nog uit te slapen van nieuwjaarsnacht en alles is nog heel stil. Het nieuwe jaar kan beginnen en onze wensen zijn toevertrouwd aan de koude januari lucht en meegenomen door onzichtbare wijze wezens van weleer. 

Geniet van de winterse, stille schoonheid, kijk naar de sneeuw en de ijzige vlaktes en neem een kopje warme melk met honing om je hart te verwarmen. 

Veel liefs, Hannelore 

geschreven op 12 januari 2023